అత్తా, ఆడపడుచులు లేని ఇల్లు! వాళ్ళ మొగుళ్ళకు దిక్కు నేనే – VII | తెలుగు బూతు కథలు

ఆయన తన చేతిని పైకి జరిపి, ఊడకుండా మిగిలిన ఒకే హుక్కు మీద వేలితో చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “హుమ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్..” అని మూలుగుతూ, తలను వెనక్కి వంచేసాను. “ఈ అడ్డు తీసేయనా మరీ..” అడిగాడు. నా వొళ్ళంతా సెగలు పుట్టేస్తూ ఉండగా, “హుస్స్.. హుఫ్ఫ్” అంటూ బుస కొట్టాను. నా బుసలనే అంగీకారంగా తీసుకొని, ఆ హుక్కు కింద వేలు పెట్టి చిన్నగా లాగాడు. అంతే, అది కూడా తెగిపోయింది. తరవాత నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచులను పట్టుకొని, దాన్ని పక్కకి తప్పించాడు. అంతే, తమకం తట్టుకోలేక “ఊఉఫ్ఫ్..ఫ్ఫ్..” అంటూ, నా తలను ఇంకాస్త వెనక్కి వంచేస్తూ, ఛాతీని మరి కాస్త పైకెత్తేసాను. మావయ్య నా వీపు కిందకు తన చేతులను దూర్చి, ఇంకాస్త పైకెత్తడంతో, నా శరీరం విల్లులా వంగింది. ఇప్పుడు మావయ్య ఏం చేస్తాడూ! నా బంతులను ముద్దాడతాడా!! నమిలేస్తాడా!!! ఉఫ్ఫ్.. దేవుడోయ్.. నాకు ఏదేదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా ఒకటే వణుకు. మావయ్యా.. మ్మ్.. మ్మ్.. ఆహ్.. ఏం చేస్తున్నావురా.. అనుకుంటూ అతలాకుతలం అయిపోతూ ఉంటే, మావయ్య ఊపిరి నా బంతుల మధ్య వెచ్చగా తగిలింది. ఆహ్.. అదిగో.. ముద్దు పెట్టేస్తున్నాడు.. మ్మ్.. అనుకుంటూ ఉండగా.. మావయ్య పెదాలకి బదులు, అతని ముక్కు నా బంతుల మధ్య చీలికపై లేండ్ అయ్యింది.

ఆ మాత్రం లేండింగ్ కే “ఉఫ్ఫ్” అంటూ ఎగిరిపడ్డాను. జరుగుతున్న తతంగానికి నా బంతుల మధ్య చెమట పట్టేసింది. మావయ్య ఆ చెమట వాసనను గాఢంగా పీల్చాడు. మావయ్య అలా పీలుస్తూ ఉంటే, నా నరాలు తెగిపోయినట్టుగా.. హా.. ఆహ్.. కొత్తగా, అంతకు మించి తీటగా ఉంది. మావయ్య అలా వాసన పీల్చడం కొనసాగిస్తూ ఉన్నాడు. బంతుల మధ్య.. బంతుల మీద..

ముచ్చికలను ముక్కుతో నొక్కుతూ.. చివరకి ఒక చంక దగ్గరకి వచ్చి ఆగాడు.. ఓహ్.. నాకు ఏదో అయిపోతుంది. 

వొళ్ళంతా మెలికలు తిరిగిపోతుంది. “హుమ్మ్..” అంటూ, నా చంక మావయ్యకి వాటంగా అందేలా ఒక పక్కకి తిరిగి ముడుచుకుపోయాను. కానీ, అంతలోనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి, గబుక్కున చెయ్యి దించి, నా చంక మూసేసాను. కానీ మావయ్య ఊరుకోడుగా, ఆ చేతిని పైకెత్తేసి, ఒకసారి గాఢంగా వాసన చూసి, చిన్నగా నాలుకతో కెలికాడు. అవ్వ్.. అహ్హ్.. మ్మ్.. వామ్మో.. ఏంటిదీ! ఒక్కసారి వొళ్ళంతా పులకరించిపోతుంది. ఆ పులకరింతలను గమనిస్తూ, నెమ్మదిగా కతకడం మొదలెట్టాడు. అక్కడ ఆ నాలుక స్పర్శతో పాటూ, చుప్..చుప్ మంటూ కతుఉతున్న శబ్ధం.. ఆ శబ్ధం వింటూ ఉంటే, వొంట్లో ఉన్న రక్తం అంతా పరుగులెత్తి అక్కడికే చేరుకుంటున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. అమ్మో.. అసలైన ఆ చోటే కాదు, ఇక్కడ నాలుక పెట్టినా ఇన్ని గిలిగింతలు ఉంటాయా.. హా.. పట్టలేని తమకం, పట్టుకోలేని ఆనందంతో ఆయాసం వచ్చేస్తుంది నాకు. మావయ్య తల మీద చెయ్యి వేసి, నొక్కేసుకోవాలని అనిపిస్తుంది. కానీ ఆ చెయ్యి కిందకు దిగకుండా, మావయ్య అలాగే పట్టుకొని, చంకకు ఉన్న కండను పెదాలతో పట్టి లాగసాగాడు. ఉఫ్ఫ్.. అయిపోతుంది నాకు. బావి లోంచి ఊట తన్నుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఇక కొద్దిసేపు అలాగే నాకితే, సుఖంతో కళ్ళు తేలేస్తాను.. మ్మ్.. మా..వ..య్యా.. ఆహ్.. బాధే కాదు, ఒక్కోసారి సుఖాన్ని కూడా భరించలేం అని అర్ధమవుతుంది.

అంతలోనే ఆ చంక వదిలి, మరో పక్కకి తిప్పీ, ఆ చేతిని పైకెత్తాడు. వాయ్యో.. ఇక్కడ కూడానా.. చేస్తే.. ఆ సుఖానికి ప్రాణాలు కూడా పోతాయేమో.. అనుకుంటూ ఉండగా.. అక్కడ కూడా చిన్నగా చప్పరించసాగాడు. ఇక నా వల్ల కావడం లేదు. “మావయ్యా.. ప్లీ..జ్.. ఆహ్.. ఇక చాహ్..లూ..” ఆయాసంతో మాట కూడా సరిగ్గా రావడం లేదు. అయినా ఆపకుండా అలానే చేస్తున్నాడు. ఈసారి ఇంకాస్త గట్టిగా. నడుము కమిలిందీ అని వంక పెట్టి పిలిచా. ఈయన చేస్తున్న పనికి నా చంకలు రెండూ పూర్తిగా కమిలిపోయాయి. ఉఫ్ఫ్.. తియ్యతియ్యగా, తిక్కతిక్కగా అనిపిస్తుంది నాకు. 

అంతలో మావయ్య నా చంకను వదిలి,, ఈసారి నా మీదకు వచాడు. రాగానే, రెండు చంకలనూ ఒడిసి పట్టుకొని, పిసికేస్తూ, నా మీదకు వంగాడు. “ఓహ్.. మావయ్యా. ఆహ్..” అని వగరుస్తూ ఉండగా, నా బంతుల మధ్య నాకుతూ, మెల్లగా పక్కకి వచ్చి నా ముచ్చికలను ఆబగా చప్పరించడం మొదలెట్టాడు. “హూ..హూ..” అంటూ ఊగిపోతున్నాను నేను. ఆయన అలా చప్పరిస్తా ఉంటే, పిల్లలు పుట్టకుండానే పాలు వచ్చేస్తున్నాయేమో అనిపిస్తుంది నాకు. భరించలేకపోతున్నా.. అల్లాడిపోతున్నా.. ఆయాసపడిపోతూ, “మావయ్యా.. ప్లీజ్.. ఇక ఆపేయ్..” అని బతిమాలుకుంటూ ఉంటున్నా.. అంతలోనే నన్ను కనికరిమ్చినట్టు ఆ పని ఆపాడు. “హమ్మయ్య..” అనుకొనే లోగానే, ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు.

అమ్మో.. కిందకి దిగుతున్నాడేంటీ!? ఆహ్.. ఈసారి బొడ్డులో నాకుతాడా! అమ్మో.. అలా అనుకుంటూ ఉంటేనే నా బొడ్డు చిమచిమలాడిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇలా చేస్తున్నావేంట్రా మామా నన్నూ.. నీ కోడలినిరా.. హింస పెట్టకురా మామా.. మనసులోనే తెగ గిలగిలాకొట్టుకుంటున్నాను. అవును మరీ, ఆయాసంతో మాటలు బయటకి వస్తే కదా.. అదిగో.. పెట్టేసాడు.. నా బొడ్లో నాలుక కొన పెట్టేసాడు, సూదిగా మెత్తగా గరుకుగా కరుకుగా.. ఊఫ్ఫ్.. పట్టరాని ఆనందంతో “ఆ.. ఆ.. ఆ..” అంటూ కేక పెట్టాను. మావయ్య బొడ్డును పెదాలతో గట్టిగా పట్టి, నోటిలోకి జుర్రుకొని, చప్పరించేస్తున్నాడు. “ఓరి నాయనోయ్.. మామా.. అయ్యా., ఆహ్..” అనుకుంటూ తన తలని నా బొడ్డుకు గట్టిగా అదుముకోబోయాను. అంతలోనే, తను ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు. అమ్మో.. ఈసారి నేరుగా అక్కడికేనా! అక్కడ ఇలా చేస్తే తట్టుకోగలనా!! ఇప్పటికే గిలగిలా కొట్టుకుంటుంది. అక్కడకి వెళ్తే, అమ్మో తట్టుకోలేను. ఆపాలి.. ఎలాగైనా ఆపాలి. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్యా.. వద్దు.. ప్లీజ్.. తట్టుకోలేకపోతున్నా.. ఆహ్.. వద్దు.. వద్దూ..అంటూ ఉండగా, “చిత్రా.. చిత్రా..” అని మావయ్య పిలవడం వినిపించింది.

ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి చూసాను. రెండు క్షణాల అయోమయం. నేను మంచం మీద లేను. మావయ్య నా మీద లేడు. చుట్టూ చూసాను. వంటగది దగ్గరే ఉన్నాను. మావయ్య చేతిలో నా చెయ్యి. అంటే, తను నా నడుము పట్టుకోలేదా!? ఇదంతా నా ఊహా!?

ఒకసారి మావయ్య వైపు చూసాను. తను నవ్వుతూ, “ఏం అయింది చిత్రా!? నిలబడే కలలు కంటున్నావా?” అన్నాడు చిలిపిగా. మావయ్యకు నేను ఏం ఊహించుకున్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం గానీ, ఎలాంటి ఊహల్లో ఉన్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం కాదు. ఎర్రబడిన నా బుగ్గలూ, నా శరీరంలో వస్తున్న కంపనాలు, నా వంటికి పట్టిన చెమట..దాని వాసనా.. ఇవే చెప్తాయి. ఇక మావయ్యను చూస్తూ, అక్కడ నిలబడడం నా వల్ల కావడంలేదు. నెమ్మదిగా చెయ్యి విడిపించుకొని, నా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. మంచం మీద పడుకొని, ఆలోచిస్తూ ఉంటే, మళ్ళీ వొళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇక ఈ వేడి దింపుకోవాలంటే, అసలు పని జరగాల్సిందేనా? ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జరగక తప్పదని అర్ధమైపోతుంది నాకు. కానీ, ఎప్పుడూ? ఉఫ్ఫ్.. నేను కాస్త ముందడుగు వేస్తే..ఇప్పుడే అయిపోతుందని తెలుసు. అలా వెళ్ళి మావయ్య ముందు మొత్తం నన్ను నేను తెరిచేసి చూపించాలా .. లేక మావయ్య నన్ను తెరిచేవరకూ వేచి ఉండాలా?? ఏం చెయ్యాలో తెలియక నా లోపల ఉన్న పుస్తకంలోని రెండు పేజీలూ తడిసిపోతూ, చిన్నగా వణికాయి.

“అబ్బా..” అనుకుంటూ, కాళ్ళ మధ్య చెయ్యి పెట్టుకొని గట్టిగా వత్తుకున్నాను. చీర, లంగా, ఇంకా పేంటీ.. ఇన్ని ఉన్నా అక్కడ తడి తెలుస్తుంది. అప్పుడే నాకో అనుమానం వచ్చింది. నేనే ఇలా తడెక్కిపొతున్నానా? లేక మావయ్య కూడా నన్ను చూసి కారిపోతున్నాడా? ఏం చేస్తూ ఉంటాడు ఇప్పుడూ?? అనుకుంటూ, మెల్లగా బయటకి వచ్చాను. అక్కడ మావయ్య లేడు. ఆయన గది వైపు చూసాను. తలుపు వారగా వేసి ఉంది. అడుగుల శబ్ధం వినబడకుండా, పిల్లిలా ఆయన గది దగ్గరకి వచ్చి, నెమ్మదిగ తలుపు తెరిచి చూసాను. లోపల లేడు. ఎక్కడకి పోయుంటాడబ్బా! అనుకుంటూ ఉండగా, ఆయన బాత్రూం నుండి ఏదో శబ్ధం వినిపించింది. ఉత్సుకత మరింత పెరిగి, పిల్లిలా బాత్రూం దగ్గరకి చేరి, చెవి తలుపుకి ఆనించాను. లోపల నుండి చిన్నగా వగరుస్తున్న శబ్ధం, “ఆహ్.. ఆహ్..” సన్నటి మూలుగూ, దానితో పాటూ చప్ చప్ మని చిన్నగా ఆడిస్తున్న శబ్ధం, ఆ శబ్ధం వినగానే, లోపల ఏం చేస్తున్నాడో అర్ధమయింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గేసి, మళ్ళీ చప్పుడు చేయకుండా, అక్కడినుండి గబగబా నా గదిలోకి వచ్చేసాను.

మావయ్య కూడా నాకోసం అల్లాడిపోతున్నాడని అర్ధమైపోయింది. కానీ, ఎవరో ఒకరు కాస్త ముందడుగు వేయకపోతే, ఇక్కడ నేను తడిసిపోవడం, అక్కడ ఆయన కొట్టుకోవడం తప్ప వ్యవహారం ముందుకుసాగదని తెలుస్తుంది. మరి ఆ ముందడుగు వేసేదెవరూ? నేరుగా బయటపడిపోదామనుకుంటే, ఆడతనం అడ్డొస్తుంది. మావయ్యదీ దాదాపు అదే పరిస్థితి అనుకుంటా, పెద్దరికం అడ్డొచ్చి ఉంటుంది. ఎవరి సిగ్గూ పోకుండా ఒక్క అడుగు వేస్తే చాలు. ఎలా?? తనంతట తానే నా మీద చెయ్యి వెయ్యాలి. అంటే, తట్టుకోలేనంతగా టెంప్ట్ చేయాలి. టెంప్ట్ అయ్యి, చెయ్యి వేసేంతగా నా అందాలు పరిచేయాలి. ఆ అందాలు అందుకొనేలా మాంకి అవకాశం ఇవ్వాలి. కానీ, కావాలని ఇచ్చినట్టు తెలియకూడదు. ఎలా.. ఎలా.. ఎలా??? ఆఁ.. కాలేజ్ లో ఉన్నప్పుడు వేసుకున్న పొట్టి ఫ్రాకులు వేసుకొని ఏదోలా మీద పడితే?? దోరగా దోబూచులాడే అందాలను చూసి, అప్పుడైనా మొహమాటం వదిలి దారిలోకి వస్తాడేమో. అసలు ఆ డ్రెస్సులు ఇక్కడకి తెచ్చానా లేక పుట్టింటిలో వదిలేసానా?